SWP




2021-02-10 Maciej Płażyński Polska

10 lutego 1958 w Młynarach urodził się Maciej Płażyński. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Pasłęku, następnie przez rok pracował fizycznie w województwie katowickim, w tym przy budowie Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej.

W 1977 rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Jako student Maciej Płażyński przemierzył autostopem pół Europy. W latach 80. należał do Ruchu Młodej Polski. W 1980 był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Jesienią 1981 koordynował strajk okupacyjny na Uniwersytecie Gdańskim, następnie działał w opozycji solidarnościowej.

W 1983 współtworzył i do 1990 kierował Spółdzielnią Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”. W przedsiębiorstwie tym znalazło zatrudnienie wielu działaczy opozycji demokratycznej, m.in. Donald Tusk i Jan Krzysztof Bielecki. W 1987 został prezesem konserwatywnego Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego, skupiającego środowisko gdańskich konserwatystów i liberałów. W 1989 współtworzył stowarzyszenie Kongres Liberałów. Od sierpnia 1990 do lipca 1996 był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim (nominację otrzymał od Tadeusza Mazowieckiego).

Odwołanie z funkcji wojewody gdańskiego przez premiera Włodzimierza Cimoszewicza w lipcu 1996 spowodowało szereg protestów przedstawicieli samorządów lokalnych, stoczniowców i innych grup zawodowych oraz mieszkańców Pomorza, których kulminacją był kilkutysięczny wiec pod gdańskim Dworem Artusa.

W wyborach parlamentarnych we wrześniu 1997 kandydując z listy Akcji Wyborczej Solidarność uzyskał najlepszy wynik wyborczy w Polsce (125 tys. głosów). Wybrany przez Sejm bez głosu sprzeciwu Marszałkiem Sejmu III kadencji. Powierzone stanowisko sprawował do końca kadencji. 19 stycznia 2001 wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem współtworzył Platformę Obywatelską. Następnie objął stanowisko jej pierwszego przewodniczącego. W czerwcu 200 3 złożył rezygnację z Przewodniczącego Klubu PO oraz z szefa partii i do końca kadencji pozostał posłem niezależnym. W Sejmie IV kadencji był członkiem Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.

W wyborach parlamentarnych w 2005 startował jako niezależny kandydat do Senatu, po raz kolejny udowadniając, że ma wielkie osobiste poparcie wyborców i nie potrzebuje wsparcia szyldem partyjnym. 27 października 2005 został wybrany na wicemarszałka Senatu. We wrześniu 2007 wystartował do Sejmu z listy PiS w Gdańsku. W wyborach z października tego samego roku po raz trzeci uzyskał mandat poselski, pozostając posłem niezrzeszonym.

Inicjowanie i wspieranie działalności organizacji pozarządowych było jednym z głównych celów publicznej aktywności Macieja Płażyńskiego. Zakładał Fundację Pomorską wspierającą przedsiębiorczość, szczególnie wśród młodych ludzi z najuboższych rodzin. Był też współfundatorem fundacji „Nuta Nadziei” wspierającą utalentowane muzycznie dzieci. Był wreszcie wśród założycieli Stowarzyszenia Odbudowy Świętego Wojciecha, powstałego w celu organizowania pomocy mieszkańcom dzielnicy Gdańska - św. Wojciech, poszkodowanym w powodzi w 2001.

Pasją Macieja Płażyńskiego była piłka nożna. Grywał w nią chętnie także jako polityk. W 2005 był pomysłodawcą programu „Blisko Boisko”, którego celem było wspieranie budowy małych boisk piłkarskich ze sztucznej trawy na terenach ubogich lub społecznie zdegradowanych. Program stał się wzorem dla późniejszych „Orlików”.

Wspólnota Polska

11 maja 2008 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, zastępując na tym stanowisku Andrzeja Stelmachowskiego. Płażyński dobrze rozumiał, czym jest dziedzictwo Kresów dla polskiej tożsamości.

Nawiązując do kresowego pochodzenia swojej rodziny, mówił na początku swojej działalności we „Wspólnocie Polskiej”: „Sentyment do Kresów jest w Polsce sentymentem szerszym niż miejsce urodzenia. Właśnie na tych pogranicznych terenach kształtowała się przecież nasza kultura. We wzorzec polskiego patriotyzmu mamy wpisane to wszystko, co działo się w przeszłości na Kresach, które stały się częścią naszego polskiego kośćca”.

W Stowarzyszeniu rozpoczął wiele nowych projektów, m.in. „Czas na Polskę”, w którym wolontariusze uczyli języka i kultury polskiej w Argentynie, Brazylii i Kanadzie, „Muzeum Kresów” czy projekt inicjatywy ustawodawczej „Powrót do Ojczyzny”. Wiele z tych dzieł kontynuowanych jest do tej pory, jak „Lato z Polską”, podczas którego polskie dzieci z całego świata odwiedzają Ojczyznę, poznając jej kulturę i zwyczaje oraz szlifując język polski.

Opracowany przez Macieja Płażyńskiego obywatelski projekt ustawy o repatriacji po jego śmierci kontynuował syn Jakub, doprowadzając do złożenia projektu pod obrady Sejmu.

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Został pochowany 21 kwietnia tego samego roku w kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej, w bazylice mariackiej w Gdańsku.

Był żonaty z Elżbietą (sędzią Sądu Okręgowego w Gdańsku), miał troje dzieci: Jakuba (ur. 1984), Katarzynę (ur. 1986) i Kacpra (ur. 1989). Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.





Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023

Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów