Działanie polegała na zakupie materiałów medycznych dla Stacji Pomocy Medycznej „Dobre Serce” przy Parafii Rzymskokatolickiej Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Stryju na Ukrainie, zarządzanej przez Kulturalno-Oświatowe Centrum im. Kornela Makuszyńskiego wspólnoty polskiej miasta Stryja na Ukrainie. Jest to placówka wiodąca, prowadząca ewidencje przekazywanej pomocy medycznej, stająca się aktywnym centrum pomocy, udzielającego bezpośredniego wsparcia osobom przewlekle chorym, niepełnosprawnym, emerytom i ubogim rodzinom, osobom polskiego pochodzenia w dekanacie stryjskim - to jest w mieście Stryju i rejonie stryjskim.
Jakakolwiek pomoc jest skuteczna, jeżeli zapewni się jej długotrwałe i skoordynowane działanie. To przekonanie przyświecało pomysłodawcom stworzenia specjalistycznych miejsc, w których mogłyby być gromadzone i dystrybuowane środki medyczne i pomoce rehabilitacyjne. Najlepiej też gdyby służyły wielu osobom w czasie kiedy są potrzebne i zostały przekazywane kolejnym wymagającym wsparcia. Ktoś oczywiście musi jeszcze sprawować nad nimi piecze, najlepiej ktoś o dobry sercu...
Dlatego też w 2021 roku z inicjatywy Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski któremu przewodzi ksiądz Leszek Kryża TChr i Górnośląskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w którym tematyką pomocy zajmuje się skarbnik Alicja Brzan-Kłoś na terenie Ukrainy powołano cztery Stacje Pomocy Charytatywnej „Dobre Serce” - w Stryju, Borysławiu, Samborze i Żytmierzu. Służą one chorym i najbardziej potrzebującym, którzy w przeciwnym wypadku zostaliby bez koniecznej pomocy medycznej i rehabilitacyjnej.
W ramach czterech stacji działają wypożyczalnie sprzętu rehabilitacyjnego i punkty wydawania środków czystości, higieny osobistej, opatrunków i wyrobów medycznych, które udało się pozyskać dzięki wielu instytucjom i ofiarodawcom indywidualnym z Polski. Stacja służy lokalnej społeczności, w tym wielu naszym rodakom, którzy będąc w trudnej sytuacji z powodu wieku, choroby i samotności, bardzo potrzebują często podstawowej pomocy.
Należy podkreślić zaangażowanie w tworzenie i wyposażanie Stacji ze strony Archidiecezji Katowickiej Kościoła Katolickiego, Caritas Diecezji Gliwickiej, oddziałów Polskiego Czerwonego Krzyża w Katowicach i Bytomiu, oraz przedstawicieli polskich placówek dyplomatycznych, a zwłaszcza Konsulatu Generalnego we Lwowie. Idea znalazła swój odzew i wsparcie w osobie Haliny Biedy Senator RP, także wśród najmłodszych obywateli ze Szkoły Podstawowej nr 51 z Oddziałami Integracyjnymi w Bytomiu organizujących zbiórki darów, UNICEF w Bytomiu, Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich w Katowicach, Fundacja Hedvigis, Promed i wielu innych śląskich organizacji.
Potrzeby w zakresie pomocy są duże: "m.in. wózki inwalidzkie, balkoniki, chodziki, poduszki i materace przeciwodleżynowe, przyłóżkowe uchwyty, kule, ortezy, gorsety stabilizujące i korekcyjne, a także środki higieniczne itd. Czekamy na darczyńców o wielkich sercach, którym nie jest obojętny los naszych rodaków ze Wschodu" - apeluje przy każdej okazji Alicja Brzan-Kloś.
Początkiem takich jak to przedsięwzięć jest zazwyczaj osobiste doświadczenie "Miałem okazję odwiedzić Ukrainę – tereny Donbasu, gdzie jest konflikt i słychać strzały, od których giną ludzie. Odwiedziłem też tereny lwowskie. Efektem tych odwiedzin było powołanie do życia Stacji Pomocy Charytatywnej w Samborze, którą nazwaliśmy „Dobre Serce”. (…) Jest to inicjatywa kilku różnych instytucji. (…) Po co powołaliśmy Stację Pomocy Charytatywnej? Po to, aby nasi rodacy, ale nie tylko, którzy na tych terenach żyją i są już w podeszłym wieku - wielu z nich żyje bardzo skromnie i ubogo - mieli dostęp do punktu, w którym będzie można pożyczyć lub nabyć wózek, opatrunki i wiele innych niezbędnych rzeczy" tłumaczył ksiądz Leszek Kryża TChr.
Innym razem opisując praktyczny wymiar Stacji mówił, że są: "To jest miejsca, w którym udało nam się zgromadzić wózki, kule, opatrunki i wiele innych podstawowych rzeczy, które służą szczególnie ludziom starszym i samotnym. W wielu malutkich wioskach żyją ludzie naprawdę samotni i nawet, gdyby chcieli wyjść z domu, to nie mają możliwości, bo nie mają kul albo wózka, żeby na nim wyjechać. Staramy się z taką pomocą do tych ludzi dotrzeć". Stacje wpisują się tym samym w szerszy kontekst chrześcijańskiej pomocy. Kościół katolicki za wschodnią granicą prowadzi też ośrodki, świetlice, domy samotnej matki, seniora, przytuliska, noclegownie, projekty wakacyjne dla dzieci, młodzieży, dla osób dorosłych, ale nawet dla osób bezdomnych. "Wszystkie nasze działania są wynikiem jedności Polaków, którzy pomagają i dzięki temu udaje nam się budować mosty pomiędzy nami i naszymi rodakami za granicą" - konkludował dyrektor biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy KEP ks. Leszek Kryża TChr.
W przyszłości w Stacjach planowane jest zorganizowanie szkoleń dla członków rodzin osób potrzebujących w zakresie podstawowej opieki i pielęgnacji oraz kursy dla lekarzy w obszarze schorzeń geriatrycznych.
Opracowanie: Polonijna Agencja Informacyjna
W związku z pandemią COVID-19, która spowodowała spadek wartości miejscowej waluty w Kazachstanie, negatywnie wpływając na poziom życia przedstawicieli lokalnego społeczeństwa, działanie polegało na przekazaniu świadczeń pieniężnych dla niepełnosprawnych, rodzin wielodzietnych, osób znajdujących się w trudnej materialnej.
Działanie polegało na przekazaniu paczek żywnościowych polskiego pochodzenia osobom, rodzinom z Wileńszczyzny, Solecznik oraz Wilna, będącym w trudnej sytuacji materialnej poprzez przekazanie paczek żywnościowych.
O pomocy w L24.lt
Fundacja Pomocy Charytatywnej „Wiara, Solidarność, Nadzieja” w ramach współpracy ze Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska” zrealizowała projekt pomocy charytatywnej. Program pomocy dla osób potrzebujących łączy w sobie ukompletowanie i dostarczenie na święta Bożego Narodzenia paczek żywnościowych osobom socjalnie wspieranym.
145 osób z polskich rodzin na Wileńszczyźnie otrzymało paczki żywnościowe, w skład których wchodzą następujące produkty: ciastka imbirowe, herbata ziołowa i owocowa, kawa, margaryna o zmniejszonej zawartości tłuszczu, majonez, ogórki marynowane, kukurydza, czekolada, zielony groszek konserwowany, filet z łososia z kremem pomidorowym, kawałki tuńczyka w oleju, wędzony filet śledziowy, makaron, ryż, śliżyki, kisiel żurawinowy, orzechy, kasza gryczana, olej słonecznikowy, owsianka, cukier, mąka, napój makowy, sucharki z makiem, mandarynki.
Wiele słów wdzięczności i podziękowań pod adresem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” poprzez wolontariuszy przekazywały osoby, które w dni świąteczne odwiedzono i dostarczono im paczki.
Fundacja Pomocy Charytatywnej „Wiara, Solidarność, Nadzieja” również dziękuje serdecznie dla Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” za możliwość wzięcia udziału w tym projekcie z nadzieją na dalszą owocną współpracę.
Projekt finansowany jest ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu „Polonia i Polacy za granicą 2021”.
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
http://l24.lt/pl/napisali-do-nas/item/368830-projekt-pomocy-charytatywnej
Działanie polegało na pomocy zakupu lekarstw członkom organizacji. Celem działania poprzez pomoc była poprawa kondycji psychicznej osób ciężko doświadczonych przez chorobę oraz zwiększenie zainteresowania działalnością organizacji, która jest w stanie pomóc swoim członkom w trudnej sytuacji życiowej.
Towarzystwo Kultury Polskiej w Sumach powstało 18 maja 1999 roku jako pierwsza organizacja połonijna w Sumach. Celem działalności naszego Towarzystwa jest odrodzenie świadomości Polaków mieszkających w Sumach. TKP w Sumach stara się popularyzować polską kulturę w Sumach poprzez organizację imprez artystycznych,wieczorów poezji, seminariów naukowych,obchodów świąt państwowych Dnia Odzyskania Niepodległości 11 listopada, Dzień Konstytucji Polski 3 Maja, świąt religijnych oraz tych, związanych z polskimi tradycjami m.in. Boże Narodzenie, Wielkanoc, Andrzejki, Mikołajki.
Działanie polegało na pomocy ubogim rodzinom w wioskach potomków polskich osadników poprzez zakup leków.
Kulturalno-Narodowa organizacja społeczna „Polonia” w Republice Chakasji z siedzibą w stolicy republiki Abakanie na południu Syberii została założona w październiku 1993 r. i zarejestrowana 4 stycznia 1994 r. jako Kulturalno-Narodowe Stowarzyszenie „Polonia” miasta Abakanu. Ponieważ dosyć szybko działalność organizacji rozszerzyła się na teren całej republiki, w 1997 r. organizacja zmieniła nazwę na: Kulturalno-Narodowa Organizacja Społeczna „Polonia” Republiki Chakasji.
Stowarzyszenie założone jest w celu rozwoju narodowej świadomości obywateli rosyjskich polskiego pochodzenia, zachowania i rozwoju języka polskiego i kultury, polskich tradycji narodowych, umocnienia różnorodnych kontaktów Polaków z Rzeczpospolitą Polską oraz z innymi stowarzyszeniami polonijnymi za granicą. Prezesem Zarządu w roku 1993 został student Wyższej Szkoły Pedagogicznej Sergiusz Leończyk i funkcję tę pełni nieprzerwanie do chwili obecnej.
Kulturalno-Narodowa Organizacja Społeczna „Polonia” obecnie zrzesza ponad 600 członków i jest największą organizacją narodowościową (oprócz organizacji chakaskich) w Republice Chakasji oraz prawdopodobnie największą organizacją polonijną w Federacji Rosyjskiej. Obecnie istnieją cztery terenowe oddziały: w Abakanie, Znamience, Abazie i Sajanogorsku. W większości członkami Organizacji są ludzie młodzi. Średnia wieku członków organizacji wynosi 33 lata. Są to potomkowie przymusowych i dobrowolnych osadników z początków XX w., którzy przybyli na tereny Południowej Syberii, w odróżnieniu od innych części Syberii, gdzie dominowali zesłańcy.
„Polonia” w Chakasji jest członkiem ogólnorosyjskiej organizacji społecznej „Kongres Polaków w Rosji” z siedzibą w Moskwie.
Działanie objęło pomoc medyczną i charytatywną członkom Towarzystwa oraz Polakom mieszkającym we Lwowie poprzez zakup lekarstw, materiałów medycznych.
Polska organizacja kulturalna założona w grudniu 1988 roku jako jedna z pierwszych i współcześnie największych polskich organizacji na Ukrainie. Po kilku latach działalności organizacja otrzymała od władz obwodu lwowskiego siedzibę w kamienicy pod adresem Rynek 17.
TKPZL prowadzi we Lwowie cztery polskie grupy przedszkolne, działalność charytatywną, Uniwersytet Trzeciego Wieku, chór „Lutnia", Stowarzyszenie Lekarzy Polskich, chór „ECHO Macierz", kapela „Wesoły Lwów", Zespół Pieśni i Tańca „Weseli Lwowiacy" i wydaje „Gazetę Lwowską”.
TKPZL jest organizacyjnie podzielona na 21 oddziałów, działających w całym obwodzie lwowskim. Oddziały zajmują się organizacją zebrań, odczytów, lekcji, spotkań z zapraszanymi osobami, obchodów rocznic świąt narodowych.
Działanie polegało na pomocy osobom starszym, niepełnosprawnym, potrzebującym polskiego pochodzenia w mieście Sambor poprzez zakup materiałów medycznych i higienicznych.
Jest druga połowa lat osiemdziesiątych w krajach obozu socjalistycznego w tym w byłym Zwiąsku Radzieckim, gdzie odbywała się takzwana „perestrojka”, a w Polsce Ludowej Solidarność „okrągły stół” i wolne wybory, pobudziłyu do działania ogromne masy narodowe, do walki za wolność i demokrację. W tej sytuacji powstają różne Związki i Towarzystwa Narodowo – społeczne.
W grudniu 1988r. Zostało powołane do życia Towarzystwo Kultury Polskiej ziemi Lwowskiej. Wiadomość o założycielskim zebraniu we Lwowie podał nam do wiadomości ś.p. ks. Kazimierz Mączyński, który zachęcił nas, żebyśmy wzięli udział w tym zebraniu. Ja w raz z Marianem Wawrzyszynem byliśmy uczęstnikami tego zebrania, które utwierdziło nas w postanowieniu o powołaniu do życia oddziału Towarzystwa Polskiego w Samborze. Przy odziale kilku osób Samborzan i pomocy Polaków ze Lwowa doprowadziliśmy do powołania Towarzystwa polskiego w Samborze.
19 lutego 1989r. w auli Domu Kultury w Samborze odbyło się Walne Zebranie założycielskie, które powołało do zycia TKPZL oddział w Samborze. Zainteresowanie, entuzjazm był ogromny, sala nie pomieszczała wszystkich chętnych, ludzie stali w przejściach i na balkonie.
Spotkania Zarządu odbywały się w zachrystii kopścioła i na podwórku kościelnym obok groty N.M.P. Nasza działalność była dosyć a,tywna, staliśmy przed ogromnym problemem odnowienia nauki języka polskiego w środowisku polskim. Polacy zamieszkujący m. Sambor i okoliczne wioski od lat czterdziestych byli pozbawieni możliwości uczenia się języka polskiego i swojej historji, w tym celu twarzyliśmy fakultatywne nauczanie języka polskiego.
W pierwszych miesiącach naszej działalności, razem z wiernymi z miejscowej ludności, braliśmy udział w otwarciu kościoła w m. Rudki, który jako pierwszy kościół na obszarze ziemi Lwowskiej został w 1989r. uroczyście otwarty; w budowie kościoła w Łanowicach (fundamenty kościoła); utwarciu kośącioła w Biskowicach.
Działalność Towarzystwa była skierowana na młodzież, wyjazdy dzieci na kolonie i na studia wyższe do uczelni w Polsce.
Towarzystwo Polskie w Samborze nawiazało dobre stosunki z wieloma organizacjami społecznymi w Polsce.
Działanie polegało na przekazaniu paczek żywnościowych, paczek świątecznych dla dzieci. W Stowarzyszeniu jest sporo emerytów, którzy mają bardzo małe emerytury. Nie wystarczają one na normalne życie i leczenie, zakup leków. Problemy ze zdrowiem, drogie badania lekarskie sprawiają, że nawet do szpitala trzeba przynosić swoje lekarstwa, opatrunki, a i za operację trzeba płacić. Nie tylko osoby starsze są w takiej sytuacji, także i młodzi bardzo często potrzebują specjalistycznych badań, które można zrobić tylko prywatnie. Sytuacja z pandemią jeszcze bardziej uzewnętrzniła wszystkie problemy, brak socjalnego zabezpieczenia. W związku z pandemią, wiele osób straciło pracę.
Działanie polegało na wyjeździe dzieci polonijnych na leczenie uzdrowiskowe, które będzie ważnym i potrzebnym działaniem prozdrowotnym. Ponieważ dzieci po pobytach w uzdrowisku rzadziej chorują, dlatego mogłyby przyjmować mniej środków farmakologicznych i lepiej się rozwijać. Wyjazd do uzdrowiska da też dzieciom możliwość leczenia kompleksowego, ponieważ niejednokrotnie dzieci miewają więcej niż jedno schorzenie, którymi można by się zająć podczas pobytu w sanatorium uzdrowiskowym, gdzie jest odpowiednia opieka zespołu specjalistów, którzy mogliby zlecić najbardziej dopasowane dla danego dziecka zabiegi lecznicze. Pobyt w uzdrowisku sprzyja też zapobieganiu nawrotom/nasilaniu objawów chorobowych w przyszłości. Pobyt będzie połączony ze zapoznaniem się z najbliższą okolicą (spacery – wskazany ruch na świeżym powietrzu, zwiedzanie różnych miejsc historyczno-kulturalnych) i przyrodoleczniczymi walorami klimatu oraz właściwościami naturalnych wód mineralnych. Dzieci i młodzież (10-18 lat) będzie kwalifikowana na podstawie zaświadczenia od lekarza. Ze względu na pandemię i obostrzenia związane z Covid-19, przyjazd dzieci z Ukrainy może okazać się trudny do realizacji, dlatego proponujemy uwzględnić dzieci i młodzież z Litwy.
Do położonego na Kujawach Ciechocinka, jednego z najbardziej znanych uzdrowisk w Polsce i Europie, w dniu 20 listopada 2021 r. przyjechała 7- osobowa grupa dzieci Trok na Litwie. W ramach 9-dniowego pobytu, młodzi rodacy (5 dziewczynek i dwóch chłopców w wieku 10-11 lat) wypoczywać będą pod nadzorem dwóch opiekunów z Trok i Poznania oraz doświadczonej kadry rehabilitantów w Dziecięcym Szpitalu Uzdrowiskowym nr III im. dra Markiewicza w Ciechocinku.
Przygotowany program pobytu dzieci w uzdrowisku (zgodnie z zasadami COVID-19) obejmuje codzienne zabiegi lecznicze (3-4 x dziennie, od rana do godzin południowych): ćwiczenia w basenie solankowym, inhalacje solankowe, hydromasaż, magnetoterapię, ćwiczenia na przyrządach z obciążeniem, pas masujący, fotel masujący, masaż wibracyjny, zawijania borowinowe, gimnastykę kondycyjną i gimnastykę korekcyjną. Uzupełnieniem programu są codzienne spacery po Ciechocinku - w Parku Zdrojowym i w Parku Tężniowym, wzdłuż tężni, gdzie panuje mikroklimat obfitujący w jod, sód, chlor, brom, (naturalne, lecznicze inhalatorium).
Ponadto dla dzieci zaplanowano zwiedzanie Muzeum Warzelni Soli w Ciechocinku oraz wyjazdy do Torunia (spacery po mieście, seans w Planetarium, zajęcia edukacyjne w Domu Kopernika i w Muzeum Toruńskiego Piernika).
Pobyt leczniczy w tym spokojnym i pięknym miejscu bogatym w zieleń, z długą historią uzdrowiskową (od 1836 r.), potrwa do 28 listopada br. Przygotowany został w ramach zadania: „Misja medyczna – pomoc medyczna i charytatywna” przez Wielkopolski Oddział Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w Poznaniu przy współpracy z Gimnazjum w Trokach.
Tekst: Dariusz Łukaszewski, SWP O/Poznań
Foto: Tereza Artamonova, Gimnazjum w Trokach
Działanie zostało skierowane na pomoc Polaków, którzy okazali się w trudnej sytuacji materialnej, poprzez zakup leków, przekazaniu paczek żywnościowych.
Święta Bożego Narodzenia oraz w okres poprzedzający, podczas którego chętnie dzielimy się dobrocią i zwracamy się w kierunku osób potrzebujących, słabszych i starszych. W tym czasie chętnie wyciągnijmy pomocną dłoń w kierunku tych, którzy tego najbardziej potrzebują.
Pomoc bliźniemu, jest ściśle związana z tradycją polskich świat, która to szczególnie kładzie nacisk na wspieranie osób w potrzebie. My nadal pozostawiamy wolne miejsce przy stole Pomaganie innym również sprawia nam radość. jeśli pomoc wynika z poczucia, że dzięki niej buduje się lepszy świat i że nadaje ona życiu sens.
Tak, wolontariusze Żytomierskiego Obwodowego Związku Polaków na Ukrainie śpieszą z pomocą charytatywną dla osób potrzebujących.
Wsparciem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2021” za pośrednictwem Stowarzyszenia Wspólnota Polska zostali objęte pomocą 4 osoby, 15 osób otrzymały paczki żywnościowe. Wolontariusze przygotowywali i pakowali paczki z miłością, wkładając serce.
„My staramy się zaszczepić w naszej młodzieży to, że warto pomagać. Różnie to bywa teraz w naszym społeczeństwie. Często biegniemy przez życie i nie myślimy że ktoś potrzebuje pomocy. Idea pomagania jest obecna zarówno wśród młodszych, jak i starszych osób. Czasami wystarczy drobny gest, by wywołać uśmiech na czyjejś twarzy, a szczere podziękowanie potrzebujących zachęca do dalszej pracy. Dziękujemy za wsparcie!”- powiedziała prezes Wiktoria Laskowska-Szczur www.zopzu
http://zozpu.org/swiateczny-czas-dobroczynnosci-dzielimy-sie-dobrocia/
http://zozpu.org/wp-content/uploads/2022/01/2021_04.pdf strona 24.
Działanie polegała na zakupie suchego prowiantu (kanapka, krekersy, słodycze) dla członków zespołu Orlęta i Melpomena. Prowiant będzie konsumowany podczas prób przygotowawczych do występów, którzy trwają po 4-5 godz. Członkowie zespołu Orlęta i Melpomena pochodzą z rodzin, którzy mają ciężką sytuację materialną i dość często nie są w stanie wydać kieszonkowe swoim dzieciom, by mogły kupić posiłek. Suchy prowiant będzie wydawany raz w tygodniu przez 35 tygodni dla 58 osób, razem 2030 sztuk suchego prowiantu w roku. W ciągu 5 miesięcy członkom zostanie przekazanych 1276 sztuk prowiantu.
Polska szkoła im. św. Królowej Jadwigi w Tbilisi zajmuje się edukacją- nauką, popularyzacją historii, kultury i języka polskiego.
Polska szkoła w Tbilisi, założona w 1998 roku z inicjatywy Małgorzaty Pawlak.
Wychowujemy dzieci polskiego pochodzenia według Polskich tradycji, obecnie uczy się tutaj około 180 dzieci. Działalność nasza jest bardzo zróżnicowana, oprócz tradycyjnych lekcji, nauki języka, dzieci mogą także rozwijać się artystycznie. Przy szkole istnieje zespół taneczny i chór „Orlęta”, który wielokrotnie brał udział w festiwalu pieśni i tańca w Tbilisi- w 2008 roku zajął pierwsze miejsce. Występował też na festiwalu pieśni i tańca w Erewaniu.
Dzieci należą również do zespołu artystycznego „Melpomena”- wystawiają spektakle w języku polskim o kulturze i historii polski np. o życiu F. Chopina, A. Mickiewicza. Co roku też występują w tradycyjnych polskich jasełkach.
Odnosimy też sukcesy poza Gruzją od 2007 roku bierzemy udział w konkursie recytatorskim im. Adama Mickiewicza dla Polaków z zagranicy w Białymstoku. W 2008 roku przedstawiciele naszej szkoły zajęli drugie miejsce, a w 2009 roku pierwsze.
Organizujemy wystawy prac artystycznych dzieci, akcje charytatywne.
Podczas wakacji uczniowie mogą odpoczywać na koloniach letnich nad Morzem Czarnym, podczas których dzieci uczą się języka polskiego i poznają historię i kulturę polską, oraz szukają polskich śladów w Gruzji.
Uczniowie wyjeżdżają też na kolonie letnie organizowane przez „Wspólnotę Polską” w Polsce.
W 2010 roku w ramach projektu „Pamiętamy naszych przodków” dzieci z polskiej szkoły wraz z wolontariuszami i Ambasadą RP uporządkowały kilkadziesiąt takich mogił.
Przy szkole wydawany jest kwartalnik "Kaukaska Polonia", w którym zamieszczane są informacje na temat współczesnej Polski, a także o znanych Polakach oraz Gruzinach, związanych z naszym krajem.
Działanie polegała na wsparciu osób o niskich dochodach polskiego pochodzenia w zakupie sprzętu medycznego, m.in. wózka, materacu, poduszki specjalistycznej czy materiałów medycznych. Sprzęt medyczny będzie własnością Stowarzyszenia, który zostanie użyczony najbardziej potrzebującym.
Polskie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych „LitPolinva” w 2021 r. zrealizowało projekt pt. „Misja medyczna” – pomoc medyczna i charytatywna obejmująca pomoc dla osób, członków Stowarzyszenia, potrzebujących pomocy materialnej oraz socjalnej. W ramach pomocy zostały zakupione wózki inwalidzkie oraz inny sprzęt medyczny. Pomoc na kwotę 25 000 PLN otrzymało 7 członków stowarzyszenia „LitPolinva”.
Składamy wyrazy wdzięczności dla Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” za poparcie naszych działań w zakresie realizacji zadania mającego na celu pomoc medyczną i charytatywną potrzebującym osobom.
Stowarzyszenie, zrzeszające osoby niepełnosprawne oraz tych, którzy chcą nieść im pomoc, powstało w 1997 roku. Od początku działalności za cel obrało sobie obronę praw osób niepełnosprawnych, pomoc w zakresie integracji, rehabilitacji, zatrudnienia, rozwoju różnych inicjatyw oraz zachowania tożsamości narodowej. Większość członków stowarzyszenia to Polacy, ale są również Litwini i Rosjanie. Organizacja działa w Wilnie, w rejonie wileńskim i solecznickim. Organizuje wyjazdy, turnusy lecznicze i sanatoryjne, spotkania.