Władze bolszewickie dążyły do wybuchu rewolucji również w innych państwach europejskich. Bolszewickie rewolucje miały otrzymać wsparcie oddziałów Armii Czerwonej. W końcu 1919 r. wkroczyły one na Łotwę i Estonię.
W tej sytuacji delegacja łotewska zwróciła się do rządu polskiego o pomoc. Na podstawie układu o pomocy wojskowej z 30 grudnia 1919 r. (uzupełnionego 16 stycznia 1920 r.) podjęto przygotowania do wspólnych działań skierowanych przeciwko bolszewikom (operacja "Zima"). Na czele wojsk polskich i łotewskich (około 20 000 żołnierzy, z tego 13 000 polskich) stanął gen. Edward Rydz-Śmigły.
3 stycznia 1920 r. od południa Polacy, a od północy Łotysze, uderzyli na Dyneburg. Działania miały miejsce w trudnych warunkach atmosferycznych, przy temperaturze dochodzącej do -30 stopni C. W ciągu stycznia wojska sprzymierzonych opanowały teren Letgalii, dawnych polskich Inflant. Przekazano ją Łotwie. Nawiązano styczność z armią estońską.
Wspólna operacja polsko-łotewska wywarła duże wrażenie na politykach państw Europy Zachodniej, a jeszcze większe na bolszewickich.
Operacja Zima. Polsko-łotewska ofensywa pod Dyneburgiem 3-25 stycznia 1920 r.