Akademickie Centrum Sportu Akademii Marynarki Wojennej

Zespół budynków Akademickie Centrum Sportowe został wzniesiony w Gdyni w otoczeniu ulic Żeglarzy, Grudzińskiego. Budowa kompleksu wystartowała w 2014 i trwała 2 lata. W odległości 99 metrów znajduje się Basen Akademii Marynarki Wojennej, 129 metrów dalej znajduje się gmach Biblioteka Akademii Marynarki Wojennej, a 198 metrów dalej będzie stał budynek Akademia Marynarki Wojennej.

Powierzchnia całkowita kompleksu wynosi ponad 4,4 tys. mkw. w skład którego wchodzą:
- arena główna - boisko sportowe o wymiarach 22 x 44 m ze składaną trybuną na 200 osób,
- sala wielofunkcyjna o wymiarach 18 x 31 m,
- hol główny z szatnią, recepcją, portiernią, toaletami, zapleczem socjalnym dla personelu i pomieszczeniami technicznymi,
- korytarz z szatniami i zespołem sanitarnym oraz pomieszczeniem pierwszej pomocy,
- siłownia,
- sala do walki w bliskim kontakcie,
- zespół saun,
- sala wykładowa,
- pomieszczenia kadry i trenerów.

Dodatkową atrakcją obiektu jest ścianka wspinaczkowa.

Kilka informacji o koszykówce

Koszykówka lub inaczej piłka koszykowa to olimpijska dyscyplina sportu drużynowego w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć jak największą liczbę punktów wrzucając piłkę do kosza drużyny przeciwnej. Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 r., a za jej twórcę – Jamesa Naismitha.Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 r., a za jej twórcę – Jamesa Naismitha.

Golf to sport uprawiany na otwartych trawiastych terenach, polegający na kierowaniu małej piłki golfowej do otworów w ziemi (mających kształt cylindra o średnicy 108 mm) za pomocą uderzeń specjalnymi kijami. Celem gracza jest umieszczenie piłki w dołku w jak najmniejszej liczbie uderzeń. Golf był dyscypliną olimpijską w latach 1900-1904. Ponownie zagościł na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro 2016.

Rozgrywka w golfie polega na zaliczeniu przez zawodnika wszystkich dołków na polu. Zaliczanie dołka zaczyna się od tee box, gdzie znajduje się oznakowane miejsce, na którym umieszcza się piłkę. Po pierwszym uderzeniu kijem piłka wykonuje lot w powietrzu i powinna wylądować na pasie krótko ściętej trawy (fairway) lub w jego sąsiedztwie (zazwyczaj wyżej ścięta trawa – rough). Piłka może jednak wylądować również w hazardach (bunkier i hazard wodny), wylecieć poza teren pola (out of bounds) lub przyjąć inną, niepożądaną pozycję. Zawodnik przemieszcza się do miejsca, gdzie piłka się zatrzymała, i wykonuje kolejne uderzenie. Cykl ten jest powtarzany aż do momentu umieszczenia piłki na greenie, czyli obszarze bardzo krótko ściętej trawy, na którym piłkę się toczy do dołka. Gracz dąży do tego, by piłkę w dołku umieścić w jak najmniejszej liczbie uderzeń. Po każdym dołku gracze zapisują sobie wzajemnie wyniki, które potem są zliczanie, określa się ich stosunek do par pola (par – professional average result, np. jeśli par pola wynosi 72 uderzenia, a gracz ukończy turniej z wynikiem 90, stosunek jego wyniku do par pola wynosi +18). W rozgrywkach indywidualnych gracze przechodzą pole dwa, trzy lub cztery razy i wygrywa ten, który wykona najmniej uderzeń.

Koszykówka 3×3

Koszykówka 3×3 lub po prostu 3x3 ("trzy na trzy") – dyscyplina sportu drużynowego (sport olimpijski), odmiana klasycznej koszykówki, w której dwie trzyosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć jak największą liczbę punktów wrzucając piłkę do jednego kosza. Jest zarządzana przez FIBA.

Koszykówka 3×3 to odmiana koszykówki grana na ulicach i salach gimnastycznych na całym świecie, choć w mniej formalny sposób. Począwszy od końca lat osiemdziesiątych, sport zaczął być standaryzowany w całych Stanach Zjednoczonych, w szczególności poprzez serie turniejów Gus Macker i Hoop It Up. Od tego czasu liczba imprez i zawodów koszykówki 3×3 stale rośnie na całym świecie.

Od 2007 roku FIBA organizuje mistrzostwa świata, Europy i World Tour. Format został przetestowany na Halowych Igrzyskach Azjatyckich w 2007 i 2009 Młodzieżowych Igrzyskach Azjatyckich, zanim zadebiutował na Młodzieżowych Igrzyskach Olimpijskich w 2010. Od 2020 sport jest również obecny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich

Sport uprawiany jest na boisku o szerokości 15 metrów i długości 11 metrów, co jest równoznaczne z dzieleniem normalnego boiska do koszykówki na dwie części. Każde pole ma pierścień, a obie drużyny atakują lub bronią się. Obie drużyny składają się z trzech graczy i jednego rezerwowego. Zmiany odbywają się w zatrzymanym czasie gry, zawodnik schodzący z boiska musi dotknąć zawodnika wchodzącego.

Obszar ograniczony musi mieć linię swobodną znajdującą się na 5,80 metra od końca, w którym znajduje się kosz. Musi również mieć linię dwupunktową, w odległości 6,75 metra od kosza.

Mecz rozpoczyna się od losowania w celu ustalenia, która drużyna rozpocznie w ataku, a która będzie grać w obronie. Gdy drużyna broniąca odzyskuje piłkę, zmienia się ona w atakującą na kosz, którego broniła. Mecze trwają 10 minut czystej gry, a zegar zatrzymuje się za każdym razem, gdy piłka jest "martwa" lub gdy nastąpił faul. Każda drużyna ma limit czasu i wynosi on 12 sekund od czasu przejęcia piłki do oddania rzutu na kosz przeciwnika.

Trochę historii koszykówki

Koszykówka powstała około grudnia 1891 roku w Springfield w stanie Massachusetts, gdy protestancki pastor i amerykański nauczyciel wychowania fizycznego (pochodzenia kanadyjskiego) w YMCA James Naismith opracował nową grę zespołową. W 1891 roku Rada Pedagogiczna w Springfield YMCA Sport College rozpisała konkurs na dyscyplinę sportu potrzebną do zachowania kondycji dzieci i młodzieży w czasie semestru zimowego. Gra polegała na rzucaniu piłki do wiklinowych koszy zawieszonych na balkonach sali gimnastycznej.

Ze względu na pochodzenie twórcy koszykówki, pierwszym krajem poza USA, w którym grano w koszykówkę, była Kanada. Następnie koszykówka została zaprezentowana m.in. we Francji (1893), Anglii (1894), Australii, Chinach, Indiach i Japonii (1895-1900).

W 1894 roku wprowadzono pierwsze zmiany w przepisach gry w koszykówkę – duża brutalność tej gry wymusiła wprowadzenie rzutów wolnych. Około 1895/96 zmieniono zasady punktacji – rzuty z gry były warte nie 3, a 2 punkty, zaś rzuty wolne – nie 3, lecz 1 punkt. Od 1895 roku zaczęły się pojawiać drewniane tablice koszów, natomiast od 1896 roku można już było kozłować. W 1900 roku kosze na brzoskwinie zastąpiono metalowymi obręczami z siatkami bez dna. W 1903 roku wprowadzono przepis, że wszystkie linie ograniczające boisko muszą być proste – na boisku nie mogą znajdować się np. kolumny, schody, czy inne konstrukcje/przedmioty przeszkadzające w grze.

W 1904 roku koszykówka była dyscypliną pokazową na igrzyskach olimpijskich. W 1906 roku powstała organizacja Intercollegiate Athletic Association of the United States (obecnie: National Collegiate Athletic Association – NCAA), kontrolująca rozgrywki między amerykańskimi koledżami, w tym koszykówkę. W 1915 roku zmniejszono liczbę zawodników drużyny znajdujących się jednocześnie na boisku do pięciu.

18 czerwca 1932 w Genewie powstała Międzynarodowa Federacja Koszykówki. Organizacja ta do dziś zarządza międzynarodowymi meczami koszykówki. W 1934 roku opublikowano pierwsze międzynarodowe przepisy gry w koszykówkę FIBA.

Od 1935 roku rozgrywane są mistrzostwa Europy w koszykówce, a od 1936 roku koszykówka jest dyscypliną olimpijską. Od 1950 roku rozgrywane są mistrzostwa świata w koszykówce.

Od 1976 roku dyscypliną olimpijską stała się także koszykówka kobiet. W tym względzie Polska tradycja tej gry wyprzedzała epokę.

Koszykówka w Polsce - kobiety były pierwsze

Na ziemiach polskich pierwszy mecz koszykówki został rozegrany przez kobiety. Miało to miejsce 29 czerwca 1909 roku we Lwowie – w zawodach odbywających się na trawiastym boisku z koszami bez tablic, zagrało sześć zespołów gimnazjalnych.

Przepisy gry w koszykówkę dotarły na tereny Polski po raz pierwszy w roku 1908[26]. Maria Germanówna została wydelegowana przez Lwowskie Towarzystwo Zabaw Ruchowych do Wielkiej Brytanii, skąd przywiozła i rozpowszechniła zasady gry w koszykówkę kobiet. W roku 1909 pierwsze przepisy gry w koszykówkę w języku polskim opracował Swiątkiewicz. W 1911 roku Franciszek Kapałka opracował i wydał przepisy gry w koszykówkę według wzorów angielskich

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, koszykówka stała się sportem powszechnie nauczanym w szkołach podstawowych i średnich. W styczniu 1919 odbył się pierwszy centralny turniej koszykówki mężczyzn. W kolejnych latach (aż do 1928) organizowano w Polsce bardzo wiele zawodów koszykówki zarówno męskiej, jak i kobiecej, rozgrywanych przez drużyny szkół średnich.

Pierwsze oficjalne Mistrzostwa Polski miały miejsce we wrześniu roku 1929 w Krakowie. Mistrzostwa te dotyczyły koszykówki mężczyzn oraz kobiet. Według innych źródeł, pierwsze mistrzostwa Polski w koszykówce odbyły się w 1928 roku, natomiast w koszykówce kobiet w 1929 roku.

Pierwszy międzynarodowy mecz koszykówki w którym brała udział Polska, rozegrały kobiety. Ten mecz między Polską a Szwecją rozegrany został w czerwcu 1930 w Krakowie. Polki wygrały 30:13.

Pierwszy międzynarodowy mecz koszykówki mężczyzn Polska rozegrała z Estonią. Spotkanie to miało miejsce w Talinie w lutym 1935 roku. W tym samym roku reprezentacja kobiet zdobyła złoty medal na Akademickich Mistrzostwach Świata w Budapeszcie. W 1936 koszykówka stała się sportem olimpijskim. Polska zajęła wtedy IV miejsce i było to najwyższe miejsce wśród krajów europejskich. W 1938 roku w Rzymie miały miejsce pierwsze oficjalne Mistrzostwa Europy w koszykówce kobiet – Polska zajęła III miejsce.

19 lutego 1928 roku, z inicjatywy doktora medycyny Tadeusza Chrapkowskiego, powstał Polski Związek Gier Sportowych, obejmujący koszykówkę oraz dwie inne dyscypliny sportowe (siatkówkę, piłkę ręczną (mężczyźni) i hazenę (kobiety)). W roku 1934 Polska przystąpiła do FIBA. Polski Związek Gier Sportowych został w 1936 roku przekształcony w Polski Związek Piłki Ręcznej, lecz swoją działalnością nadal obejmował koszykówkę (oraz siatkówkę i piłkę ręczną). Istniał do września 1939 roku.

W roku 1945 w Krakowie został reaktywowany Polski Związek Piłki Ręcznej (głównie dzięki Zygmuntowi Nowakowi). Mówiąc dokładniej, doszło do przeniesienia siedziby Polskiego Związku Piłki Ręcznej z Krakowa do Warszawy oraz zmienienia nazwy z PZPR na Polski Związek Koszykówki, Siatkówki i Szczypiorniaka. Skupienie trzech dyscyplin sportowych w jednej sekcji nie sprzyjało prawidłowemu rozwojowi tych sportów. Dlatego w roku 1953 powstały trzy samodzielne sekcje: Koszykówki, Siatkówki oraz Piłki Ręcznej. W roku 1957 poszerzone Plenum Sekcji Piłki Koszykowej GKKF powołało Polski Związek Koszykówki z siedzibą w Warszawie. Przyjęto projekt statutu Związku, który został zarejestrowany 21 czerwca 1957 roku przez Stołeczną Radę Narodową, dzięki czemu PZKosz otrzymał samodzielność prawną. Pierwsze w historii Walne Zebranie Polskiego Związku Koszykówki odbyło się 6 października 1957. FIBA wyraziło swoje wielkie uznanie dla pracy PZKosz poprzez przyznanie Polsce organizacji Mistrzostw Europy 1958 oraz 1978 w koszykówce kobiet, a także Mistrzostw Europy 1963 w koszykówce mężczyzn.

W 2022 roku do tej historii dołącza Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" organizując Turniej Koszykówki 3x3..