XX Światowe Letnie Igrzyska Polonijne
CZWARTY DZIEŃ IGRZYSK
Ponad 500 uczestników z 27 krajów

SPORTOWA GALA NA XX Światowych Letnich Igrzyskach Polonijnych

Środa to dzień XX Światowych Letnich Igrzysk Polonijnych poświęcony lekkiej atletyce. Zawody odbywały się na stadionie w MOSiR Ostrowii Mazowieckiej. Ponieważ dyscypliny lekkoatletyczne stanowią spójny blok konkurencji i startują w nich reprezentanci wszystkich krajów występujących na Igrzyskach, była to również okazja do oficjalnej prezentacji uczestników.

Na uroczystość zaproszenie przyjęli: Maria Koc Senator RP, Henryk Kowalczyk Poseł RP i przewodniczący Rady Krajowej Stowarzyszenia "Wspólnota Polska", posłowie: Maciej Górski, Marek Zagórski, Anna Krupka Sekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu oraz przedstawiciele władz wojewódzkich, powiatowych i gminnych, działacze sportowi i trenerzy.

Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" - organizatora Igrzysk - reprezentował Prezes Dariusz Piotr Bonisławski, zaś Polski Komitet Olimpijski ambasador doktor Witold Rybczyński.

Gościem specjalnym był mistrz olimpijski w rzucie młotem - Wojciech Nowicki.

Uroczystą oprawę zapewniła orkiestra reprezentacyjną Wojska Polskiego, występy zespołów ludowych.

Lekka atletyka

Lekka atletyka - królowa sportu, a wśród niej biegi, sztandarowa dyscyplina naszej wielkiej przyjaciółki, wspierającej przez lata Wspólnotę Polską w organizacji polonijnych igrzysk, Ireny Szewińskiej.

LEKKA ATLETYKA - WYNIKI - PDF

Biegi lekkoatletyczne

CZY WIESZ, ŻE: Lekkoatletyka to powszechnie najbardziej znana i zarazem jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu. Już starożytni Grecy podczas swoich igrzysk wprowadzili konkurencje rzutu dyskiem i biegi na krótkim dystansie, nieco później skok w dal z miejsca. Bieg maratoński jest konkurencją olimpijską od czasów pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich, wprowadzono ją dla upamiętnienia wyczynu Filippidesa, który po zwycięstwie Greków nad Persami w bitwie pod Maratonem pobiegł do Aten zanieść tę nowinę.

Skok w dal

CZY WIESZ, ŻE: Skok w dal to konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnicy wykonują rozbieg, odbijają się z jednej nogi z belki i lądują na piaszczystej części skoczni. Na krawędzi belki znajduje się listwa z plasteliną. Jeśli zawodnik podczas odbicia dotknie butem plasteliny, skok jest nieważny (decyduje ślad na plastelinie). Wynik skoku jest mierzony od linii między plasteliną a belką do pierwszego (najbliższego belce) śladu pozostawionego na piasku pod kątem prostym. Aktualny rekord świata należy do Mike’a Powella 8,95 m, choć Iván Pedroso skoczył 8,96 m, lecz podczas zawodów wystąpiły wątpliwości do pomiaru siły wiatru, zatem tego rezultatu nie można było uznać za rekord świata. Zwykle podczas zawodów (finałowych) wszyscy zawodnicy wykonują trzy próby, a najlepszych ośmiu jeszcze trzy skoki finałowe. O zwycięstwie decyduje najdłuższa odległość w konkursie. Jeżeli dwóch zawodników uzyska taką samą odległość o pozycji decyduje odległość drugiego najdłuższego skoku każdego z nich.

Skok w dal uprawiany był już podczas starożytnych igrzysk olimpijskich, gdzie pojawił się w 708 p.n.e. jako druga konkurencja pentatlonu. Zawodnicy skakali z ciężarkami w obu rękach, by uzyskać lepsze wyniki. Rezultaty rywalizacji starożytnych Greków są imponujące, bo np. w 664 p.n.e. Chionis ze Sparty uzyskał 16,66 m. Prawdopodobnie wynik pomiaru obejmuje sumę z trzech prób. W późniejszym okresie, w starożytnym Rzymie i średniowieczu, ćwiczenia ze skoku w dal wchodziła w skład szkolenia wojskowego. Zawody w skoku w dal były też rozgrywane podczas świąt i uroczystości. W XVIII wieku konkurencja ta była promowana przez twórców nowych systemów wychowania fizycznego. Od końca XIX wieku skok w dal pojawia się w programie lekkoatletycznych zawodów sportowych organizowanych wówczas w Wielkiej Brytanii. Zawodnicy ciągle jeszcze skakali z ciężarkami, uzyskując odległości 8–9 m. Skok w dal był jedną z ośmiu konkurencji, jakie rozgrywano podczas zawodów lekkoatletycznych między uniwersytetami w Oksfordzie i Cambridge, uznawanych za początek współczesnej lekkoatletyki.

Skok w dal rozgrywany jest na Igrzyskach Olimpijskich od 1896 dla mężczyzn i od 1948 dla kobiet, na mistrzostwach Europy: od 1934 dla mężczyzn i od 1938 dla kobiet. W programie mistrzostw Polski skok w dal pojawił się już w 1920 dla mężczyzn i 1922 dla kobiet. Do najlepszych polskich specjalistek tej konkurencji należały: Stanisława Walasiewicz, Elżbieta Krzesińska, Maria Kusion-Bibro, Irena Szewińska, Mirosława Sarna, Anna Włodarczyk, Agata Karczmarek, Jolanta Bartczak.

Skok wzwyż

CZY WIESZ, ŻE: konkurencja lekkoatletyczna, polegająca na odbiciu się (po wykonaniu rozbiegu) i przeniesieniu całego ciała ponad poprzeczką zawieszoną na pionowych stojakach. Zawodnicy mają trzy próby na pokonanie danej wysokości. Po strąceniu poprzeczki istnieje możliwość przeniesienia pozostałych prób na następną wysokość. Trzy kolejne nieudane próby eliminują z konkursu. Uprawiana od drugiej połowy XIX wieku.

Sposób skoku był stale modyfikowany, stosowano dotąd techniki: kuczną, naturalną (tzw. nożycową), obrotową (lub kalifornijską), przerzutową. Obecnie stosuje się rodzaj techniki zwany flop, który pierwszy raz zademonstrował podczas Igrzysk Olimpijskich w Meksyku zawodnik USA Dick Fosbury. W technice tej dzięki odpowiedniemu ułożeniu ciała skoczka jego środek ciężkości przechodzi pod poprzeczką, co umożliwia oddanie wyższego skoku.

Pchnięcie kulą

CZY WIESZ, ŻE: to konkurencja lekkoatletyczna, polegająca na wypchnięciu kuli jednorącz z koła o średnicy 2,135 m. Kobiety pchają kulą o masie 4 kg (juniorki młodsze 3 kg), mężczyźni – 7,26 kg, młodzicy 5 kg, juniorzy młodsi (16-17 lat) – 5 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) – 6 kg. Kula przed wypchnięciem musi mieć kontakt z szyją zawodnika. Po wykonaniu pchnięcia zawodnik musi opuścić koło jego tylną częścią, w przeciwnym wypadku pchnięcie nie zostanie uznane. Ponadto kula musi paść w obszar wycinka koła o kącie 34,92 stopni.

Stosowane są dwie podstawowe techniki pchnięcia kulą: z doskoku – zawodnik ustawia się tyłem do kierunku pchnięcia i wykonuje „doślizg” do progu, skręt biodra i wypchnięcie kuli, lub obrotowa – zawodnik wykonuje obrót (podobny do tego w rzucie dyskiem) zakończony wypchnięciem kuli, ewentualnie Odległość mierzy się wzdłuż linii przechodzącej przez środek koła i ślad kuli, od wewnętrznej krawędzi progu do najbliższej krawędzi śladu.

Pchnięcie kulą jest w programie olimpijskim od pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich w 1896.

Rzut oszczepem

CZY WIESZ, ŻE: rzut oszczepem to konkurencja sportowa, wchodząca w skład lekkoatletyki i wywodząca się ze starożytności. Należy do konkurencji technicznych. Zawodnicy i zawodniczki rywalizują w rzucie oszczepem podczas igrzysk olimpijskich (mężczyźni od 1908, a kobiety od 1932 roku), mistrzostw Europy, mistrzostw świata oraz licznych mityngów lekkoatletycznych. Rzut oszczepem jest także rozgrywany w ramach rywalizacji w siedmioboju i dziesięcioboju.

Zawody w rzucie oszczepem rozgrywane są na rzutni lekkoatletycznej. Rozbieg przed rzutem wykonuje się z oznaczonego białymi liniami rozbiegu. Rozbieg może mieć maksymalnie 36,5 metra długości, a jego szerokość wynosi 4 metry. Jest on zakończony łukiem o promieniu 8 metrów. Łuk – czyli namalowana biała linia – ma 7 cm szerokości. Pole rzutu (tzw. promień) stanowi wycinek koła o kącie rozwarcia ok. 29° (wyznaczony na środku murawy). Zwycięzcą konkursu rzutu oszczepem zostaje zawodnik, który wykonał najdalszy rzut. Przekroczenie linii wyznaczającej koniec rozbiegu (nawet po wykonaniu rzutu) lub rzut poza wyznaczone pole (promień rzutu) powoduje jego nieważność (tzw. spalony). Podczas wykonywania rzutu oszczep należy trzymać za osznurowania. Próba zostaje uznana za ważną jeśli oszczep wyląduje w polu rzutów i zostawi ślad od wbicia w miejscu wylądowania.

Ceremonia medalowa

Zdjęcia: Agata Pawłowska - © Polonijna Agencja Informacyjna

KOMITET HONOROWY

Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu

Piotr Gliński

Minister Obrony Narodowej

Mariusz Błaszczak

Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego

Andrzej Kraśnicki

Burmistrz Miasta Pułtusk

Wojciech Gregorczyk

Burmistrz Miasta Ostrów Mazowiecka

Jerzy Bauer

Przewodnicząca Rady Polonii Świata

Teresa Berezowska

Prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych

Tadeusz Pilat